Janja je nekada bila poznata po brojnim i prelijepim konjima. Bilo ih je raznih vrsta i sorti, ali najviše onih križanih, koji su imali neophodnu snagu hladnokrvnih konja, ali i ljepotu i gracioznost toplokrvnih konja. Za one koji neznaju hladnokrvni konji su konji velike snage, koji su nalazili svoju namjenu u teglećim poslovima i poljoprivredi, dok su toplokrvni konji, jahaći konji i gracioznog su izgleda. Pored njih postoje još i punokrvni konji, koji su se pokazali najbolje za potrebe trka, a u nekad slavna vremena i potrebe konjice u ratovima.
Do sredine osamdesetih godina XX vijeka, u Janji i Semberiji, život jedne prosječne porodice, koja se bavila poljoprivredom bio je gotovo nezamisliv bez konja. Konji su prevlačili teret, koristili pri obradi njive (oranje, drljanje, špartanje, valjanje), davali stajnjak i donosili gazdi ždrebad.
Nažalost prelaskom na nove tehnologije, pojavom mehanizacije i novog načina rada u poljoprivredi konji su gotovo u potpunosti potisnuti iz svakidašnjeg života, a sa njima i brojne radosti i ljepote koje je ta plemenita životinja i prijatelj ljudi donosila.
Ipak, u poslednje vrijeme u Janji među pojedincima se javlja potreba za držanjem konja. Neki od njih to čine iz hobija,neki zbog pozitivnog uticaja na zdravlje čovjeka, a neki radi razvoja jahaćeg sporta, turizma itd.
Jedan od takvih je i gospodin Dževad Bukvić koji je zapravo zadnjih decenija postao Amerikanac porjeklom iz Janje. Ovaj prema riječima mještana svjetski čovjek uzgaja već treću generaciju konja, a prije samo nekoliko dana u Janju je doveo preljepog šarca, o kojem govori prilog televizije „Podrinje“.
Autor: Elvir Ibrišimović
Fotografija: Elvir Ibrišimović
Snimatelj: Senad Hadžić
Podrinjemedia.ba