Tokom rata 1992-1995 godine najveći dio boraca sa područja Bijeljine i Janje bio je u sastavu 255 slavne brdske brigade „Hajrudin Mešić“.
Borci iz Bijeljine i Janje bili su poznati po tome što su kao pripadnici Drugog bataljona uvjek prkosili neprijatelju, bili hrabri,ponosni i visoko moralni, te da im nikad tokom odbrambeno-oslobodilačkog rata 1992-1995.godine nije pala linija odbrane, niti jedan borbeni položaj, koji su čuvali ili branili. Pokazali su velik hrabrost i požrtvovanje prilikom izvršenja svih postavljenih zadataka tokom napadnih i odbrambenih borbenih dejstava u zoni i van zone odgovornosti naše ratne Brigade. Linija odbrane sa zapadne strane jezera Sniježnica od tzv. Ljiljinog samara, pa sve do Maure, bila je linija koju su držali Bijeljinci i Janjarci. Ova linija nikada nije pala, iako su gotovo svi neprijateljski napadi na slobodnu teočansku teritoriju uvjek počinjali i imali glavne pravce napada na tu liniju odbrane koju su oni čuvali.
San svakog Bijeljinca i Janjarca bio je da se bore za svoju Bijeljinu i Janju, da u Bijeljini i Janju uđu kao oslobodioci. Stoga je bilo više opravdanih zahtjeva boraca Bijeljine i Janje da se tokom 1995.godine planiraju veće korpusne i armijske operacije, i da se težište napadnih sredstava usmjeri ka Semberiji, odnosno prema njihovoj Bijeljini i Janji. Nakon oslobađanja Vozuće krajem mjeseca oktobra 1995.godine, Komanda 2. Korpusa, kojom je komandovao general Sead Delić, napravila je plan operacije za oslobođenje Majevice, i samo je potpisivanje Dejtonskog sporazuma (21.11.1995.) spriječilo njeno izvođenje.
Prema službenoj evidenciji Personalne službe 255.SBBR broj Bijeljinaca i Janjaraca, koji su prošli kroz 255.SBBR kreće se u omjeru između 600 i 650 boraca. Tokom rata u Bosni i Hercegovini, ukupno je poginulo prema zvaničnim podatcima 34 borca, od čega 25 u redovima 255.SBBR Teočak, a 9 u sastavu ostalih jedinica Armije BiH širom domovine. Zvanični personalni podatci Brigade pokazuju da je veliki broj boraca iz Bijeljine i Janje, koji su pripadnici 255.SBBR Teočak ranjen tokom rata 1992-1995.,veliki broj boraca su postali ratni invalidi,a mnogo njih je i psihički oboljelo, poslije katastrofalnih iskustava kroz koja su prošli. Kao posljedica progona, torture, ratnih stradanja i razorenih domova, veliki broj branilaca Teočaka i Bosne iz Bijeljine i Janje odselio je u inostranstvo i o njihovoj migraciji danas nema podataka.
Zahvaljujući pojedinim predstavnicima Udruženja demobilisanih boraca Armije BiH Bijeljina-Janja, među kojima je i Mustafa Mulamustafić zvani Balija sjećanje na dane slavne borbe se u Janji obilježava svake godine, pa tako i ove, kada je ova manifestacija protekla skromno shodno odredbama o prevenciji pandemije korona virusa.
Izvor: Knjiga „Teočanski dani otpora“ Omera Đedovića i Dževada Avdičevića
Fotografija: Elvir Ibrišimović
Podrinjemedia.ba