Na današnji dan prije 31 godinu život za Domovinu Bosnu i Hercegovinu dao je heroj Rešad Halilović.
Rešad Halilović rođen je 02.01.1971. godine u mjestu Tegare, opština Bratunac od oca Redže i majke Zehre.
Osnovnu školu završio je u Bjelovcu, a srednju u Bratuncu. Mladost provodi u rodnom mjestu radeći svakodnevne poslove na selu i pomažući roditeljima. Kada je stasao u mladića odlazi na odsluženje vojnog roka, a povratkom iz armije Rešid je svio svoje porodično gnijezdo.
Nedugo zatim počela se nadzirati opasnost po Domovinu. Rešad je toga bio svjestan i s obzirom da je bio izrazito patriotski nastrojen pristupa rezervnom sastavu policije Republike BiH u opštini Bratunac. Rezervni sastav policije u to vrijeme je aktivan i naoružan automatskim naoružanjem. Redovne aktivnost su bile svakodnevne patrole kroz mjesta uz rijeku Drinu.
Bošnjaci, pripadnici MUP-a kao jedini legalne i legitimne oružane formacije u to vrijeme bili su oni u koje je bošnjačko stanovništvo Podrinja polagolo nadu u nadolazećoj agresiji. Rešad je toga bio svjestan i znao je šta se sprema pa se u skladu s tim ponašao. Na pitanje uplašenog naroda do kad će trajati takva vanredna situacija znao je odgovoriti “Dok god Bosna ne bude suvremena i nezavisna.”
Ipak kada je uvidio da dolaze teška vremena, odlučio je suprugu i sina poslati u izbjeglištvo u Sloveniju, kako bi se u potpunosti mogao posvetiti odbrani Domovine.
Početkom agresije na RBiH došlo je do rušenja državnog sistema širom Podrinja, pa tako i u Beatuncu koje su već u aprilu 1992. godine okupirale vojne i paravojne formacije iz Srbije.
Rešad se opiao predaj oružja, ali su ga u njegovom mjestu primorali da preda oružje naivnim bošnjačkim uvjerenjem “da ne gori selo”. Rešad je pritisnut od famelije i komšija plačući predao oružje.
Obzirom na težak položaj Tegara i nemogućnost pružanja otpora u samom selu, Rešad odlazi najprije u Šubin gdje se zadržao jednu sedmicu, a onda zajedno sa svojim amidžom pristupa jedinici Akifa Ustića “Stari Grad”.
Pripadnici jedinice “Stari Grad” ili kako ih je narod zvao “Akifovci”, predvođeni Afifov i borcima Zurijetom Mujićem i Hazimom Omerovićem, izrazito hrabri, iz borbe u borbu su neprijateljima zadavali muke.
Rešad je tri puta ranjavan, a nakon trećeg ranjavanja komadant ga je htio poštedi, tako da mu je savetovao da ostane u pozadini, što je Rešad energično odbio.
Oktobar 13. 1992. godine je datum koji je crnim slovima upisan u historiji Srebrenice i njene odbrane od agresije. Upali su u zasjedu u kojoj su mučki poginula 22 borca.
Rešad je zajedno sa svojim saborcima tog dana položio život za Domovinu BiH. Svi su ukopani u šehidskom mezarju Stari Grad.
/TV Podrinje